Co było potem?

Po Sierpniu „Tygodnik” towarzyszył obudzonym polskim nadziejom, a jego współpracownicy i przyjaciele współtworzyli przemiany dokonujące się dzięki „Solidarności”. Jan Józef Szczepański został prezesem Związku Literatów Polskich, Tadeusz Mazowiecki – redaktorem „Tygodnika Solidarność”, ks. Józef Tischner – związkowym kapelanem. Miłosz po Noblu nie musiał już ukrywać się za pseudonimami. Ustawa o cenzurze umożliwiła zaznaczanie cenzorskich ingerencji, co w porównaniu z niedawną przeszłością stanowiło sporą zdobycz.

W grudniu 1981 pismo po raz drugi w swej historii zostało zawieszone. Pierwszy numer z roku 1982 ukazał się 23 maja, ze zmienioną winietką – tytuł drukowano odtąd, aż do 1989 roku, na czarnym, żałobnym tle, a „Obraz Tygodnia” zaczynał się, mimo protestów cenzury, od sakramentalnego zdania: „minął n-ty tydzień stanu wojennego”... Internowani zostali m.in. Władysław Bartoszewski, Tadeusz Mazowiecki i felietonista „TP” Piotr Wierzbicki.

„Zaczyna padać długotrwały deszcz / do Arki, bo gdzież wy się podziejecie...” – pisała Wisława Szymborska w drukowanym u nas wierszu. „Tygodnik” w stanie wojennym stał się taką arką dla wielu. Publikowali w nim wszyscy, których łączyła niezgoda na ówczesną polityczną rzeczywistość. Na jego łamach zagościli na stałe: Ewa Szumańska i Sławomir Mrożek, Andrzej Drawicz i Ernest Skalski, po latach powrócił Edmund Osmańczyk. Redakcję zasilili: Magdalena Bajer, Ewa Berberyusz, Maciej Kozłowski, ks. Stanisław Musiał; w stopce pojawiły się nazwiska Władysława Bartoszewskiego, Marcina Króla, Henryka Krzeczkowskiego i – na kilka lat – Andrzeja Micewskiego.

Był to także czas pożegnań. 10 czerwca 1981 w Paryżu zmarła Maria Czapska, która towarzyszyła narodzinom „Tygodnika”; 27 marca 1983 – Hanna Malewska; 28 grudnia 1985 – Henryk Krzeczkowski; 23 lipca 1986 – Eugeniusz Olszak, redaktor techniczny; 7 stycznia 1987 – Jacek Susuł; 30 maja 1988 – Jerzy Kołłątaj, sekretarz redakcji, zabrany przez pogotowie spod tablicy w gabinecie Naczelnego, na której rysował plan nowego numeru. Zmarł także pracownik „TP” i wyd. Znak – Franciszek Blajda (10 maja 2000). Odeszli współpracownicy pisma z lat powojennych: Helena Blumówna (20 marca 1984), Leopold Tyrmand (21 marca 1985), Tadeusz Kudliński (7 października 1990) – i autor świetnych felietonów z lat 70., Andrzej Kijowski (29 czerwca 1985). Pożegnaliśmy legendy pisma: Stefana Kisielewskiego (27 września 1991), Tadeusza Żychiewicza (11 listopada 1994) i Mieczysława Pszona (5 października 1995).

Na Wiślnej coraz liczniej zaczęli pojawiać się młodzi: Roman Graczyk (dziś „Gazeta Wyborcza”), Krzysztof Burnetko, Adam Szostkiewicz, Jerzy Pilch (dziś obaj w „Polityce”), Janusz Poniewierski (obecnie „Znak”), Jan Strzałka, Wojciech Pięciak, Michał Okoński, Artur Sporniak, później zaś – Andrzej Franaszek, Anna Mateja, Marian Stala i Jarosław Makowski. Współpracowali z nami także: Witold Bereś, Jacek Rakowiecki i Andrzej Romanowski.

Po Okrągłym Stole i czerwcowych wyborach, kiedy dwaj zastępcy Naczelnego – Józefa Hennelowa i Krzysztof Kozłowski – znaleźli się w parlamencie, a temu ostatniemu premier Mazowiecki powierzył przebudowę MSW, pokoleniowa zmiana stała się bardzo wyraźna. Do grona Zastępców dołączył Tomasz Fiałkowski (przedtem w redakcji „Znaku”), sekretarzem redakcji został Piotr Mucharski, a redaktorem technicznym – Artur Strzelecki. Gdy w 1991 z funkcji asystenta kościelnego odwołano ks. Bardeckiego, stanowisko to objął powracający akurat z Rzymu ks. Adam Boniecki. Wyjechał tam ponownie, gdy wybrano go generałem Zgromadzenia Marianów. 

W roku 1994 zmniejszyliśmy format, a do szesnastu stron „Tygodnika” – czterokrotnie więcej niż w roku 1945! – dołączany bywa „Kontrapunkt” i „Apokryf”...

Ks. Boniecki powrócił z Rzymu dopiero pod koniec lat 90. Poza nim redakcyjnymi duszpasterzami są też: ks. Jan Kracik (w zespole „TP” od 2000 r.) i ks. Mieczysław Turek. Jubileusz 50-lecia pisma uczciliśmy zaproszeniem do zespołu ks. Józefa Tischnera.

27 stycznia 1999 odszedł na zawsze nasz redaktor naczelny – Jerzy Turowicz. Jego następcą – zgodnie z wyrażaną wielokrotnie wolą Szefa i zespołu redakcyjnego – został ks. Adam Boniecki. 

Rok po śmierci Pana Jerzego, 23 czerwca 2000, odeszła Jego żona – Pani Anna Turowiczowa, natomiast 28 czerwca 2000 – ks. Józef Tischner. 28 września 2001 r. odszedł wieloletni asystent kościelny „TP” i szef działu religijnego – ks. Andrzej Bardecki.

Zwycięstwo nadziei: 55-lecie „Tygodnika Powszechnego”

do góry